02 april 2018 - Hurricane - White Domes - Kanab



Toen we tijdens de voorbereiding van onze reis van april 2014 de hike naar de White Domes planden, was er daar nog zo goed als niets van te vinden op internet. Ik had enkel eens een foto met een of andere summiere beschrijving gezien. Maar het opzoeken van dergelijke ‘onbekende’ plekken maakt net ook de voorbereiding van reizen zo leuk.
Na heel wat speurwerk, onder andere via Google Earth en contacten met Amerikaanse vrienden, vonden we een route die ons naar dit kleurrijke gebied zou brengen. Want vergis je niet, ondanks de naam “White Domes” is het een bijzonder kleurrijke omgeving.

Deze hike bestempelde ik in 2014 als “de mooiste die we ooit in het Zuidwesten gedaan hebben”. Inmiddels weeral veel nieuwe gedaan, maar deze blijft absoluut in de top 3, en misschien zelfs nog altijd op nummer 1. Het is dan ook elke zweetdruppel en kramp waard om helemaal tot boven te komen, waar we zelfs een fantastisch uitzicht krijgen op de “torens” van Zion NP. Vorig jaar waren we hier ook met onze groep en het was toen ook voor iedereen een van de vele hoogtepunten van deze reis. Het was dan ook vanzelfsprekend dat we ook dit jaar naar de White Domes zouden stappen.

We rijden door het kleine plaatsje Hildale, waar enkel Mormonen wonen en de meeste daarvan doen aan veelwijverij. Vandaar ook de hoge muren (ze willen geen pottenkijkers). De jongens hebben allemaal hetzelfde kapsel en de vrouwen dragen lange kledij en een hoofdkapje. Ze lijken zo weggelopen uit een oude film.

De dirt road naar de trailhead ligt er heel goed bij en er is nu zelfs een heuse parking, maar die is uitgerekend vandaag niet toegankelijk.
Deze parking waren ze vorig jaar april al aan het inrichten.

Eerste herkenningspunt is The Eye of Heaven.


We stappen vervolgens door Water Canyon, wat altijd mooie plaatjes oplevert.



Netjes op een rij: Leen, Nicole, Lianne, William, Evelien en Ulrikke
Eens we langs de watervalletjes geklommen zijn, gaat het bijzonder steil bergop en soms is een helpende hand welgekomen.



Eens bij Top Rock is het steilste stuk achter de rug. We stoppen hier ook even om te genieten van het prachtig uitzicht over de omgeving.




Vanaf dit punt is een gps absoluut noodzakelijk want door de voortdurende overgang tussen zand, slick rock en struiken is een pad hier niet te herkennen.


Bij sommigen beginnen de inspanningen door te wegen en er moet dan ook regelmatig eens gestopt worden om op adem te komen. Vooral bij Evelien en Anna gaat het licht uit, maar dankzij een formidabele wilskracht slopen ze die fysieke muur en zullen toch tot helemaal boven stappen.

Evelien geeft er de brui aan, maar dankzij wat peptalk en een onverzettelijke wilskracht stapt ze later toch verder.

Lastig hé, Nicole...

Het wordt nooit echt vlak...en dat is een nog een fameus understatement...

Het is genoeg geweest voor Anna...maar ook zij gaat straks door een fysieke muur om toch helemaal tot boven te geraken.
De kleuren worden intenser naarmate we de top naderen.



Even achterom kijken in hoeverre iedereen nog volgt...


Lianne geeft geen krimp...of ze laat het alvast niet zien...
 De White Domes komen eindelijk in zicht, maar het is toch nog een ferme laatste klim.


We zijn boven...bijna...


Na zowat 4 uur stappen komen we helemaal boven bij de White Domes. Normaal gezien stappen we dit af op zowat de helft van de tijd, maar door wat fysieke kwalen bij enkelen doen we er veel langer over. Respect echter voor de wilskracht die sommigen getoond hebben.


En het is er nog altijd even mooi, waardoor de inspanningen snel vergeten zijn.



We versterken eerst de innerlijke mens met onze lunch.



Voor Ulrikke kan het niet hoog genoeg zijn.


En Leen en Caroline volgen graag haar voorbeeld.


We blijven hier zowat een uur en iedereen trekt op verkenning om foto's te maken en te genieten van het 360° uitzicht.



Zion NP in de achtergrond


Onze medereizigers zijn dankbare fotomodellen in deze prachtig gekleurde rotsomgeving.

Anna, Nicole, Lianne en een enthousiaste Ulrikke

Leen en Ulrikke


Leen, Nicole en Ulrikke genietend van de omgeving. Op de achtergrond Zion NP, als het ware aan onze voeten.


Leen, Nicole en Ulrikke

Nicole, Leen en Ulrikke


Leen in de wondere wereld

Leen

William en Evelien

Als we de fel witte kleuren willen fotograferen, is er haast bij want er drijven van langs om meer wolken binnen. Maar ook die geven soms wat extra aan een foto.
















Nog even uitrusten vooraleer de terugweg aan te vatten.


En een onderonsje tussen Leen en Lianne.



Om  15:15 u vertrekken we opnieuw naar beneden.










Caroline en Leen

Ulrikke, Anna en Nicole



Tomas, Lianne en Nicole


Lianne, Anna, Nicole en Tomas zijn op hun eigen tempo naar beneden gegaan.

Ook nu doen we er weer ontzettend lang over en we komen zelfs pas om 18:50 u bij de auto aan. Jammer dat één bepaald persoon zo weinig zelfkennis had en bijgevolg haar fysieke mogelijkheden schromelijk overschatte.

Nu zien we ook de reden waarom de parking deze morgen gesloten was, men heeft er vandaag immers een toilet geïnstalleerd...wat wel nog niet in gebruik is.


Hier de track van onze hike: Alltrails - White Domes. We hebben 14.3 km gestapt over 1026 hoogtemeters.

Na nog een korte rit komen we om  20:30 u bij ons favoriete hotel in Kanab: het Canyons Boutique Hotel.
Na het inchecken gaan we samen met onze Nederlandse medereizigers eten in Rockin' V, ook al ons favoriete restaurant in Kanab. Het wordt nog een bijzonder aangename avond waarbij de voorbije dag overlopen wordt.

Het is weeral bijna middernacht als we tussen de lakens liggen...


Het weer: zon en wolken bij 22°C

Aantal gereden km: 118
Overnachting in Canyons Boutique Hotel

8 opmerkingen:

  1. LEEN Pollefliet3 mei 2018 om 21:30

    De hike naar de White Domes heb ik - onder goede begeleiding van mijn allerliefste, de schrijver van deze blog :-) - nu al twee keer gedaan en ik wil die hagelwitte parels gerust elk jaar bestijgen: wonderbaarlijk mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wil gerust elk jaar met jou meegaan :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wil ook wel mee hoor ;-)

    Maar tja, ik heb wel zelfkennis wat betreft mijn fysieke mogelijkheden.... ik weet dat ik deze hike niet aan kan. Maar gelukkig dat ik dankzij jullie prachtige foto's toch van deze omgeving mag genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Kalaman,
    Leuk om naast je foto's nu ook eens het reisblog te lezen. Het ziet er prachtig uit. Ik heb even een vraagje. Hoe zit het met die fysieke beprekingen? Mijn conditie is best aardig, we (mijn man en ik) hebben vaker bulten beklommen in de USA, maar zitten er ook lastige stukken bij als het gaat om klimwerk? Ik heb namelijk een arm die het niet goed doet en dat is normaal niet een probleem, maar wel als je je goed moet kunnen vasthouden langs een steile wand. Bijvoorbeeld in Zion Observation Point of Hidden Canyon geen probleem, maar daar hoef je ook niet echt te klauteren.

    Vriendelijke groet,
    Ellen (Elendan op het AA forum)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Ellen, er is geen echt klimwerk nodig waar je jouw armen voor nodig hebt, behalve 1 plek waar je elkaar zal moeten helpen om op een richel te komen (zie foto's waar we elkaar omhoog duwen/trekken), maar voor de rest is het "gewoon" stappen... Vertrek zeker en vast op tijd en mocht je het overwegen om dit in de zomer te doen, neem meer dan voldoende drank mee want je loopt zo goed als de ganse dag onbeschermd in de volle zon.

      Verwijderen
    2. Bedankt voor je reactie. Dan gaan we het zeker en vast een keer doen, wanneer?? ....dat weet niemand voorlopig. We denken aan april/mei volgend jaar. Kan eigenlijk niet wachten tot we weer mogen gaan reizen.

      Verwijderen
    3. Dat is in elk geval dé ideale periode voor deze regio.

      Verwijderen