13 april 2018 - Havasupai Lodge - Las Vegas



Vandaag wordt een dag met één van de meest abrupte overgangen: van de pure natuur in Supai naar de hoofdstad van de kitsch, Las Vegas.

Klaar voor het vertrek uit de Lodge,


We hebben nog een behoorlijke klim voor de boeg tot we opnieuw bij de auto zijn en vertrekken dan ook om 8 uur van uit Supai waar al heel wat mensen staan aan te schuiven voor de helicopter. Deze kan geboekt worden voor diegenen die de klim naar boven niet zien zitten, om welke reden dan ook.



Men dient er echter wel rekening mee te houden dat de plaatselijke bevolking altijd voorrang heeft op het al heel beperkt aantal plaatsen. En... doordat zowat iedereen van die plaatselijke bevolking extreem corpulent is, blijven er soms helemaal geen plaatsen over en dient men uiteindelijk toch gewoon te voet te gaan. Afdalen naar Supai en dan rekenen op de terugvlucht met de helicopter is dus niet echt een goed idee.


We nemen nog even de tijd om de briefjes te lezen die hier en daar hangen, en dan blijkt dat men hier voor zowat alles terecht kan.






































De helicopter vliegt ondertussen af en aan.


Het is eigenlijk een heel rustige én mooie hike, zeker zo lang we door de canyon lopen.






Het is hier bijzonder stoffig en dan is het aangeraden om zich om te draaien als er weer eens een groepje ezels in draf langskomt.









Da canyon opent zich na een tijdje.



Op tijd en stond drinken...




Rond 10 uur wordt het tijd om wat kledij uit te doen. We lopen vanaf hier dan ook voortdurend in de zon.


We beginnen aan de steile klim naar boven.


Al een groot stuk achter de rug, nog een korte, nijdige klim te gaan via de switchbacks.



Het kleine gebouw op de top is ons einddoel.



We zijn boven...




Na 3 uur en 30 min stappen, onderbroken met heel wat (foto)-pauzes, komen we om 11:15 u aan bij de auto.

Onze hike van vandaag: 12,7 km en 694 hoogtemeters.


We rijden in één stuk door naar Las Vegas waar we om 16 u aankomen.

Nadat we al het stof van Supai afgespoeld en de koffers klaargemaakt hebben voor morgen, gaan we nog een beetje stappen in Las Vegas.



Die M heeft geen flauw idee waar wij deze ochtend nog waren...


We gaan met onze 5 Nederlandse medereizigers heel lekker eten in het Hard Rock Café.




Eigenlijk zou het logischer geweest zijn mocht, zoals vorig jaar, iedereen van de groep deze laatste avond mee geweest zijn, maar elkeen is uiteraard vrij in zijn keuze. We hebben ons in elk geval bijzonder goed geamuseerd en er werden nog heel wat anecdotes aangehaald van de voorbije twee weken. Iedereen was het er roerend over eens dat het een fantastische reis was met bijzonder veel avontuur en mooie hikes. Zoals verwacht werd de hike naar de White Domes als veruit de zwaarste bestempeld, maar nu ook weer niet dat die onoverkomelijk was, tenminste voor iedereen met een gezonde basisconditie. Dat één van de groepsleden de White Domes niet gehaald heeft werd dan ook door iedereen gezien als een gebrek aan voorbereiding, zowel wat het lezen van het programma en de blogs betreft als het zorgen voor een aanvaardbare conditie. Of misschien was de reden wel een gebrek aan zelfkennis...

Onze Nederlandse vrienden zorgden ook nog voor een leuke verrassing door mij een wel heel treffend geschenk aan te bieden, waarvoor uiteraard alle dank.


Lianne en Evelien vinden dat alle calorieën die de afgelopen twee weken verbruikt werden dringend moeten gecompenseerd worden...


 Maar wat doe je dan als dat ijs'"je" toch wat te groot blijkt te zijn? Dan deel je dat toch gewoon...





































De jongelui zetten daarna nog een stapje in de wereld van Las Vegas, terwijl wij om 23:15 u de hotelkamer gaan opzoeken.


Het weer: heel mooi bij 22°C

Aantal gereden km: 354
Overnachting in Best Western McCarran Inn


1 opmerking:

  1. Ik droeg een felrode rugzak en was er duidelijk bij :-) ♡♡♡. Heerlijk was die dag en toch niet zo zwaar als werd gevreesd en ik kan het weten. Ik had namelijk een voetoperatie vier maand geleden!

    BeantwoordenVerwijderen